Πώς τα πάτε όλοι; Όλο αυτό το θέμα της κοινωνικής απόστασης είναι ΣΚΛΗΡΟ για πολλούς ανθρώπους. Είμαι από τη φύση μου εσωστρεφής (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!). Έτσι, όλο αυτό το να μην φύγω ποτέ από το διαμέρισμά μου είναι ΑΠΟΛΥΤΑ εντάξει ΜΑΖΙ ΜΟΥ. Αλλά ξέρω ότι δεν είναι εντάξει για τους άλλους. Και λυπάμαι αν είναι πραγματικά δύσκολο για σένα. Είμαι τυχερός που μου αρέσει να περνάω χρόνο με τον σύντροφό μου. Σαν ΠΟΛΛΑ χρονικά διαστήματα μαζί του. Ξέρω ότι δεν είμαστε φυσιολογικοί. Αληθινή ιστορία: πριν από μερικά χρόνια πήγα σε ένα cross country road ταξίδι με τον σύντροφό μου. 7 εβδομάδες στο δρόμο οδήγηση από το Σαν Φρανσίσκο στο Μέιν και πίσω. Στο τέλος, οι άνθρωποι μας ρώτησαν αν θέλαμε να σκοτωθούμε. Θα χαμογελούσαμε πάντα σε αυτή την ερώτηση. Γιατί θα μπορούσαμε να είχαμε πάει άλλες 7 εβδομάδες. Εύκολα. Αυτή η φωτογραφία είναι από εκείνο το οδικό ταξίδι. Πιστεύω ότι τραβήχτηκε στο Αϊντάχο στο Εθνικό Μνημείο Κρατήρων της Σελήνης. Ο ουρανός ήταν γεμάτος ψιθυριστά σύννεφα, το άγονο τοπίο ήταν πραγματικά ξένο, όπως το φεγγάρι, και υπήρχαν πολύ λίγοι άνθρωποι τριγύρω. Μερικοί άνθρωποι πιθανότατα θα το μισούσαν. Αλλά για εμάς, ήταν τόσο καταπληκτικό. Αφήστε ένα σχόλιο παρακάτω. Πες μου πώς τα πας. Δεν πειράζει να φοβάσαι και να αγχώνεσαι. Είναι εντάξει να ανησυχείτε ή να αγχώνεστε. Και είναι εντάξει να είσαι εντάξει αυτή τη στιγμή. Όλοι έχουμε χτιστεί διαφορετικά. . . .
