Πριν από δύο χρόνια επέστρεφα από το ταξίδι μας μετ’ επιστροφής από το Σαν Φρανσίσκο στο Μέιν. Οδηγήσαμε μέχρι το Εθνικό Πάρκο Acadia και περάσαμε δύο ένδοξες εβδομάδες στη Νέα Αγγλία. Θυμάμαι ότι έφαγα πολλά ρολά αστακού, σάουνα και παγωτό. Και θυμάμαι ότι μπήκα σε ένα μικροσκοπικό αρτοποιείο που στεγαζόταν σε ένα γκαράζ στο Μέιν, όπου η ιδιοκτήτρια (και οι δύο βοηθοί της) ήταν απασχολημένοι με το ψήσιμο πιτών. Αγόρασα μια ολόκληρη πίτα με βατόμουρα από αυτήν. Επειδή ήθελα να στηρίξω την επιχείρησή της, παρόλο που μου φαινόταν γελοίο να αγοράσω μια πίτα βατόμουρου μόνο για τον σύντροφό μου και τον εαυτό μου σε ένα οδικό ταξίδι όπου κάναμε κυρίως κάμπινγκ. Δεν μετάνιωσα. Φάγαμε μέσα σε αυτή την πίτα με μύρτιλλα σε μερικές μέρες και η ανάμνηση αυτής της πίτας παραμένει από τότε. Είμαι πολύ απασχολημένος ανακατεύοντάς το με κεράσια ή κρέμα γάλακτος ή ραβέντι ή κόκκινο κρασί ή σταφύλια. Και όσο απολαυστικοί κι αν είναι όλοι αυτοί οι συνδυασμοί, υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί για μια πίτα βατόμουρου, χωρίς περιποιήσεις, ζουμερή, ζωηρά μωβ. Αποκτήστε τη συνταγή για αυτήν την κλασική πίτα μύρτιλλων στο blog μου τώρα ή απλώς google “eatthelove blueberry πίτα» να βρεις! Απολαύστε το υπόλοιπο καλοκαίρι παιδιά….. .
