Κάπως ήταν ΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΠΙΤΑΣ χθες που με μπερδεύει γιατί νόμιζα ότι ήταν 14 Μαρτίου (3.14); Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα με αυτές τις ΔΙΑΚΟΠΕΣ. Είναι φτιαγμένα και ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΑΒΕΙ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ. Άρα, όπως συνήθως, έχω μια μέρα καθυστέρηση. Και μια πίτα κοντή. Βασικά, όχι ακριβώς. Πήγαινα στο Σαββατοκύριακο με την ιδέα να φτιάξω μια μηλόπιτα. Τίποτα φανταχτερό. Χωρίς τρελές γεύσεις. Απλώς μια παλιά σχολική παραδοσιακή βασική μηλόπιτα. Μερικές φορές ένα κλασικό είναι κλασικό για κάποιο λόγο, σωστά; Και μετά κατάλαβα ότι δεν έχω μια κλασική συνταγή για μηλόπιτα στο weblog μου. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΜΕ ΜΕΝΑ. Έχω τηγανιτές μηλόπιτες, μια μηλόπιτα με καφέ βούτυρο, μηλόπιτες μπάρες, μια μηλόπιτα, ακόμα και μια μηλόπιτα με κράνμπερι με κρούστα αμυγδάλου. ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΒΑΣΙΚΗ ΜΗΛΟΠΙΤΑ στο ιστολόγιό μου. Πρέπει να το διορθώσω. Έχω δώσει μαθήματα για μηλόπιτα. Στην πραγματικότητα αυτή η μηλόπιτα είναι μια από τις πίτες που έψησα για την τάξη ως επίδειξη. Οπότε δεν είναι ότι δεν έχω βασικά απομνημονευμένη τη συνταγή. Απλώς δεν πρόλαβα να το γράψω για το ιστολόγιο. Οπότε ναι, τώρα είναι στη λίστα με τις “εκκρεμότητες”. Πίσω από περίπου 76 δισεκατομμύρια άλλες συνταγές που θέλω να φτιάξω, να φωτογραφίσω και να γράψω. Καλές γιορτές για τις πίτες!
